Wachttijden jeugdzorg zorgen voor groeiende problemen
Er wordt nog steeds veel te vaak te lang gewacht op hulp, volgens de Jeugd- en Kinderombudsmannen van Den Haag, Amsterdam en Rotterdam. De wachttijden zijn één van de grootste zorgen, zeggen ze tegen NU.nl.
Wat zij signaleren, is dat problemen veranderen of zelfs groter worden terwijl er wordt gewacht op hulp. Zodra de hulp er is, zijn de problemen veranderd of is er zelfs extra hulp nodig. Anne Martien van der Does, Kinderombudsman in Amsterdam, neemt als voorbeeld een kind met faalangst dat hulp nodig heeft. 'Als je daar lang op moet wachten, dan heb je kans dat er iets bij komt, zoals schooluitval. Er is dan iets anders nodig.'
Uithuisplaatsing door lange wachttijden
In extreme gevallen wordt een kind zelfs uit huis geplaatst door de lange wachttijden. Van der Does: 'Stel, je hebt een gezin met schulden, waardoor de ouders moeite hebben om de huur te betalen. Door de stress die dit veroorzaakt, hebben de ouders minder oog voor hun kinderen.' Dan is er schuldhulp en opvoedhulp nodig en als beide niet gegeven worden, groeien de problemen.
De lange wachttijden zijn het meest aanwezig bij de gespecialiseerde jeugdhulp. Deze hulp kan niet door bijvoorbeeld het wijk- of het jeugdteam in de gemeente gegeven worden. Volgens Stans Goudsmit, Kinderombudsman in Rotterdam, moeten kinderen soms dubbel wachten. 'Eerst op hulp van het wijkteam en daarna op de gespecialiseerde jeugdhulp.' Zonder verwijzing van het wijkteam kun je niet zomaar door naar de gespecialiseerde jeugdhulp.
Yvette Nass, Jeugdombudsman in Den Haag, wijt de wachttijden voornamelijk aan het personeelstekort. Volgens de Jeugd- en Kinderombudsmannen kan het personeelstekort niet zomaar opgelost worden.
Verbetering voor communicatie met ouders en kinderen?
Wel kan de communicatie met ouders en kinderen beter, zegt Goudsmit. 'Ouders en kinderen worden tijdens het wachten amper geïnformeerd. Als jij als ouder of kind niet weet waar je op wacht, wie wat aan het organiseren is, hoelang dat gaat duren en niemand eens belt om te zeggen: 'Ik ben mijn best aan het doen, maar het duurt nog twee maanden', dan is er een risico dat je gefrustreerd raakt en afhaakt.'
Ook Nass wil betere communicatie in de jeugdzorg. 'Het wantrouwen van kinderen richting gemeente en hulpverleners groeit als er niet goed met hen gepraat wordt.'
Bron: NU.nl