Onlangs verspreidde Unilever ongevraagd zogenaamde 'muziekkaarten' via de brievenbus. Het betrof een brede consumentenactie voor hun soepen. De kaarten bevatten 2 celbatterijen en een stukje elektronica.
Unilever heeft duurzaamheid hoog in het vaandel staan. In reactie op mijn klacht over de milieubelastende reclame-uiting, beweerde Unilever te hebben gekeken naar de "meest duurzame manier" om hun reclameboodschap te verspreiden.
Ter verantwoording van hun 'duurzame' keuze, meldde Unilever: "De leverancier van de kaarten is aangesloten bij de Stichting Stibat (Stichting Batterijen). Deze organisatie co�rdineert de inzamelactiviteiten voor lege batterijen in Nederland en zorgt voor de recycling.
Vanuit milieu-oogpunt is het belangrijk dat bij verzending batterijtjes niet onverhoopt uit de kaart vallen. Vandaar dat de kaart is verpakt in plastic."
Weet iemand of batterijen die niet bij Stibat worden ingeleverd niet in het milieu kunnen komen? En of de elektronica in zo'n kaart vervuilend is?
En mag dat eigenlijk wel? Celbatterijen in een kaart door de brievenbus stoppen? Wat als de kaart in handen komt van kleine kinderen?
Zou er werkelijk geen duurzamer oplossing bestaan om reclame te maken voor soepen?
| LET OP: Dit topic is meer dan drie jaar geleden geplaatst. De informatie is mogelijk verouderd. |
