Familielid uit verpleeghuis halen en in huis nemen kent veel praktische bezwaren

Door het coronavirus zijn verpleeg- en verzorgingshuizen in het voorjaar hard getroffen. Zou je bij een mogelijke tweede intelligente lockdown een dierbare (je moeder, man, opa, tante, broer, kind...) die in een verpleeg- of verzorgingshuis woont, zelf in huis nemen? Deze vraag is beantwoord door bijna 10.000 pollrespondenten. 'Ja', zegt 29 procent. 'Misschien', antwoordt nog eens 37 procent, tezamen goed voor twee derde van alle deelnemers. 34 procent zou dit niet overwegen.

Wie iemand in tehuis heeft zegt vaker nee

We stelden mensen ook de vraag of zij daadwerkelijk een dierbare in een verzorgingshuis hebben zitten. 1500 mensen, in totaal 15 procent van alle deelnemers, geeft aan dat dit het geval is. Wanneer we kijken naar de antwoorden van alleen deze groep, zien we een ander patroon. 59 procent zou het zeker weten niet doen. Veel mensen merken op dat ze simpelweg de mogelijkheid niet hebben. 21 procent zou het overwegen en 1 op de 5 zegt het wel te zullen doen.

Van degenen die het zeker zouden doen, geven sommigen aan dit tijdens de eerste lockdown ook gedaan te hebben, zoals deze polldeelnemer zegt: Mijn dochter woont in een huis voor mensen met verstandelijke beperking. Zij is drie maanden thuis geweest. Ik zou het weer doen.' Anderen hebben dit de eerste lockdown niet gedaan, maar willen zo'n situatie niet nogmaals meemaken. Enkele reacties uit de toelichtingen:

• 'Zoon woont sinds 3 jaar in instelling vanwege geestelijke en lichamelijke beperkingen. Voor de laatste lockdown goed contact, is nadien in zichzelf teruggetrokken, z’n vrolijkheid is verdwenen, ziet er vermagerd uit, doet veel verdriet hem zo te zien.'
• 'Mijn vader is dement en woont in een tehuis. De 1e lockdown dacht hij dat wij niet meer van hem hielden. Verschrikkelijk was dat.'

Veel mensen noemen in hun overwegingen de eenzaamheid en het risico op besmetting in een verpleeghuis. Ook merkt iemand op dat vooral ook mensen zelf moet worden gevraagd of ze wel willen verkassen. Velen zullen er blij mee zijn, zo laat een zorgmedewerker in de toelichtingen weten: 'Ouderen gaan eerder dood aan eenzaamheid dan aan corona. Ik kan het weten want ik werk in de zorg. De oudjes willen liever met veel plezier korter leven en hun kinderen en kleinkinderen zien, dan sterven in eenzaamheid.'

Maar dat is niet altijd het geval: 'Het was een paar jaar geleden wel aan de orde, maar mijn schoonmoeder wilde zelf niet. Vond het voor ons te belastend', zo laat een respondent weten. Ook zijn er mensen die het zelf te belastend vinden: 'Klinkt egoïstisch, maar wil mijn vrijheid niet kwijt. Mijn schoonzus heeft haar moeder in huis genomen. Na het overlijden van mijn schoonmoeder was zij zelf haast toe aan een verpleeghuis. Totaal uitgewoond'

Veel praktische bezwaren

Een ander obstakel voor het in huis nemen van een dierbare kan de zeggenschap zijn, zo illustreert het antwoord van deze respondent: 'Een goede vriend, maar helaas heb ik geen zeggenschap, want hij is getrouwd en zijn vrouw laat hem gewoon in het verpleeghuis. Vind ik erg triest. Ik zou het wel weten: in huis nemen direct.'

Velen hebben simpelweg niet de mogelijkheid om de juiste zorg te bieden: 'Met alle bijkomende zorg die nodig is, zou het wel erg lastig worden omdat we dit zelf niet kunnen.'
Of ze lopen tegen andere moeilijkheden aan: 'Het probleem is dat de persoon in kwestie dan zijn plaats in het verpleeghuis kwijt is, wij worden nu al gedreigd met verwijdering van onze dierbare omdat wij hem graag af en toe mee naar huis zouden willen nemen.' Een ander laat weten zelf in de zorg te werken: 'Er is al een tekort in de zorg. Werkgever ziet me al aankomen of ik juist dan zorgverlof wil opnemen.'

Geen huisarts voor in huis genomen moeder

Fons ging op bezoek bij mevrouw Brakel die tijdens de coronacrisis door haar dochter in huis gehaald werd. Fijn, maar geen enkele huisarts wilde haar nog als patiënt... Bekijk het fragment.